Don't be afraid to try, too many of us die.

Ola Amigos! Znów spotykamy się w tym samym miejscu. Przez ostatni tydzień nie przykładałam się do bloga, szczerze? Nie chciało mi się. Pewnego dnia pojechałam z koleżanką na lodowisko do Krakowa. Pomijając fakt, że nogi napierdalały mnie od łyżew, było bardzo miło. Wszamałyśmy mięsko z KFC i wróciłyśmy do domu. Pod wieczór wbiłam do kolegi na konsolę i tak zleciała mi sobota. Dzisiaj dzień dziadka. Złożyliście im życzenia? Ja nie mogłabym tego przegapić. Kupiłam po bukiecie i ruszyłam złożyć życzenia staruszkom. A co za tym idzie? Pieniążki! Damn, cholerna ze mnie materialistka. Oceny na półrocze prawie wystawione, a ja prawie zadowolona. Nie mogę narzekać, ale od tej pory muszę bardziej się przykładać. Cały pierwszy semestr przebimbałam! Aww

Z moimi znajomymi nic się nie zmienia. Są i chyba będą frajerstwem. Czy Oni naprawdę nie widzą, że TAK się nie żyje? Przepraszam, że odwołam się do religii, ale Boże, pomóż im. Nie wiem co oni mają w głowach, o czym kontemplują i co uważają za dobre. Srał ich pies. Albo lewo albo w prawo, wybierzcie. I żeby było normalnie...

Poezja Hip Hopu. Ta muzyka cztery lata temu zawojowała mi w głowie. Całkowicie zmieniłam tok myślenia. Nasłuchałam się tego, uwierzcie. Nie zamierzam tego zmieniać. Niektórzy uważają Rap za coś wulgarnego i totalnie niemądrego, a dla niektórych to spora część życia. Rap mnie uczy, better than school. Kocham was moje raperskie ziomki. Damn

A teraz szczerze, co podoba wam się na moim blogu, a co nie? Honestly

jaki cwaniak

Ale to już było i nie wróci więcej. I choć tyle się zdarzyło to do przodu wciąż 
wyrywa głupie serce, ale to już było, znikło gdzieś za nami.
 Choć w papierach nam przybyło to naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami.