Psychiatric hospital in my head

Cześć! To niesamowite jak kilka prostych słów wypowiedziane przez odpowiednią osobę potrafią poprawić humor. Od dwudziestu minut siedzę z bananem na ryju i śmieję się sama do siebie. Nie musicie wiedzieć o co chodzi. Miejcie jednak świadomość, że jestem szczęśliwa. Totalnym przeciwieństwem był wczorajszy dzień. Wszyscy mnie denerwowali, nic mi nie wychodziło, a zmęczenie ogarniało każdą, nawet najmniejszą cześć mojego ciała. Z kolegą trochę pograliśmy na konsoli i humor mi trochę wrócił, ale nie na długo. Szkoda gadać. W tygodniu zgarnęłam parę dobrych ocen z czego się cieszę. Musicie jeszcze poczekać na sylwkowe zdjęcia. Razem z Igą planujemy jakąś konkretną sesyjkę. 

Ostatnio zastanawiałam się nad ludźmi. Wszyscy są różni. Z reguły większość jest mega żałosna, co wkurza mnie niemiłosiernie. Pewnie dla wielu też nie jestem "najfajniejsza", ale to co niektórzy robią przechodzi ludzkie pojęcie. Nie mam już przyjaciół. Mam znajomych lub dobrych znajomych, ale nie przyjaciół. Nazywam się Natalia, moim alter-ego jest Natex. Nieliczni mogą cieszyć się, że znają Natalię. Reszta zna Natexa. Trzy osoby wiedzą co myślę, czuję naprawdę, dlaczego co rano w szkole pojawiam się jako Natex, a nie Natalia. Koniec smęcenia.

Jutro Trzech Króli! Idziecie do kościoła? Hihihi, ja chyba nie, ale Ciiii

Po co tęsknimy za czymś co nie jest nam pisane?

Mój kościółek! Trochę przerobiony, ale zdjęcie moje :) Amen