Podsumowanie studiów

Dwa posty temu pochwaliłam się Wam obronioną pracą licencjacką.

Jednak studia to coś więcej niż praca dyplomowa. To tylko wisienka na torcie.

Te 3,5 roku były dla mnie niesamowicie rozwijające. Przede wszystkim nauczyłam się języka, miliona innych rzeczy z tym związanych, poznałam najlepszych ludzi na świecie, z którymi można konie kraść. Uczęszczałam na różne dodatkowe kursy, wykłady, slajdowiska, spotkania, zwiedzałam inne kraje, czerpałam wiedzę od mądrzejszych i bardziej doświadczonych, aby na koniec sama dzielić się nią jako lektor na kursie językowym. Pierwszy rok był dość chaotyczny. Przyszłam prosto po maturze. Nowe otoczenie, budynki, nowi ludzie, inny wymiar i sposób prowadzenia zajęć, większa swoboda. Pierwszy rok mnie zmęczył, ponieważ mieliśmy bardzo doładowany plan, a w dodatku dojeżdżałam z mojego miasteczka busem, więc niejednokrotnie wstawałam o piątej nad ranem (o zgrozo!). Podczas pierwszego roku wykruszyło się też najwięcej osób. Drugi rok był już fajniejszy. Już coś potrafiłam. Zawiązały się pierwsze przyjaźnie. Trzeci rok to już totalna jazda bez trzymanki. Wszyscy w grupie się zżyliśmy i świetnie dogadywaliśmy. Nie było mowy o wyścigu szczurów czy chociażby presji ze strony innych. Każdy nawzajem sobie pomagał, wspierał. Wspólnie marudziliśmy. Ostatnie półtora roku będę wspominać najlepiej, bo było mega śmiesznie.

FILIPKI - bo tak nazwaliśmy naszą małą grupkę - ta nazwa wzięła się od nazwiska naszego pierwszego wykładowcy, który wprowadził nas w język i włożył dużo serca w nauczanie nas. Filipki trzymają się razem już od początku drugiego roku studiów. Sunka, Ania Mini, Dejw, Bera, Madzia Gwiazda, Karolina. Jeg elsker dere. Nie mogę nie wspomnieć o wspólnych wypadach na żarełko i znienawidzonych przeze mnie, od tamtej pory, knajp wegetariańsko-wegańskich. Przepraszam Dawid, ale ja jestem i będę mięsożercą ♥  Kupa wspomnień, śmiechu, lojalność, wspólna pomoc i słowa wsparcia. Każdy z nas jest inny, z głową pełną pomysłów i skillów w różnych dziedzinach. Uwielbiam tych ludzi, no!

Jednocześnie cieszę się, że zakończyłam kolejny etap w moim życiu, ale smutno mi, że już nie będziemy się spotykać w takim składzie. Chcę pracować z norweskim. Chcę tą wiedzę pogłębiać i... już czekam na październik.

Wspólne wagary Filipków i piwo na krakowskim rynku

 

Radość po ostatnich egzaminach na trzecim roku

Zwiedzanie Helsinek z Berką, październik 2019

Zdobywamy z Anią Preikestolen podczas kursu letniego na Uniwersytecie w Kristiansand

Noi nasz Pan Łukasz (zdjęcie z gwiazdkami na oczach, bo nie pytałam o zgodę na udostępnienie wizerunku, a wolę nie ryzykować).

Dawid żółw, przed kolokwium z geografii u faceta z fryzurą od garnka odciętą

Z Berką zawsze można dobrze zjeść

Początek trzeciego roku

"Pyszne" jedzenie w wege knajpach. To nie dla mnie. Ja muszę dostać kawał mięcha.

Koreańska knajpa, gdzie Dawid wsunął moją paskudną zupę, a ja jego pyszne ciasteczko ryżowe. To się nazywa deal.

Pizza w holu na uczelni. Wszyscy byliśmy tak głodni, że zniknęła w 2 minuty. Ania, nadal nie mogę przeżyć tego, że musiałam Cię wyciąć z tego zdjęcia. Dobrze, że mam oryginał hufff.

A tu już końcowe egzaminy. Po trudnym, ustnym egzaminie z języka prawnego norweskiego. Uczyłam się na niego cały tydzień, ale finalnie zaliczyłam bez problemu. Dawid przyjechał specjalnie z Bergen.

Buziaczki oczywiście jeszcze dla Jagody, Kingi, Kamila, Sebastiana, Karoliny, Julki, Oli, Angeliki, Agaty, Patryka i Karoliny. Mam nadzieję, że o nikim nie zapomniałam. A! I dla naszych wspaniałych wykładowców.